Electroreclamatie, toepassingsgebied

Electroreclamatie kan in principe toegepast worden op alle soorten grond inclusief zware klei- en veengronden. Een grote buffercapaciteit en een groot vastleggend vermogen (aan kleideeltjes of organische stof) heeft een langere saneringsduur en hogere energiekosten tot gevolg. De bodem mag geen metalen voorwerpen of isolerende (hout, plastic, etc.) voorwerpen bevatten. Het vochtgehalte is een belangrijke parameter voor een optimale procesvoering en zal aan een minimale waarde van ongeveer 20% moeten voldoen om een zekere mobiliteit van de verontreiniging te behouden.

Wanneer een spanningsval van 40 Volt per meter wordt aangelegd, bedraagt de verplaatsingssnelheid van de metaalionen circa 0,2 meter per dag. Daar in goed doorlatende bodems de stroomsnelheid van het water groter is dan 0,2 meter per dag is de techniek met name een optie voor slecht doorlatende bodems.

Met behulp van deze techniek kunnen in principe alle soorten verontreiniging, die in ionvorm in de bodem aanwezig zijn uit de bodem verwijderd worden. Daarbij geldt als randvoorwaarde dat de verontreiniging bij een pH-waarde van 3 tot 4 in oplossing te brengen moet zijn en niet als concreties of in een vaste vorm (bijvoorbeeld verfresten) voorkomen. In de meeste gevallen zal de techniek worden toegepast op verontreiniging met zware metalen. Theoretisch is er geen maximum verbonden aan de concentratie verontreiniging in de bodem. In de praktijk is er uit veiligheidsoverwegingen een maximum verbonden aan het aangelegde spanningsverschil. Dit maximum bepaalt mede de snelheid en het resultaat van de sanering. Wanneer de lokale verontreinigingssituatie niet aan de bovenstaande randvoorwaarden voldoet, kunnen de kosten sterk oplopen waardoor de techniek onrendabel wordt.