Grondwaterzuivering, chemische oxidatie, uitgangspunten voor het ontwerp

Technische gegevens

Chemische oxidatie stelt geen eisen aan de influentconcentraties van de verontreiniging en aan het te behandelen debiet. Aan de hand van proeven worden de optimale procesomstandigheden bepaald. Parameters die hierin een rol spelen zijn de hoeveelheid oxidatiemiddel die moet worden toegevoegd, de pH en de verblijftijd in de reactor. Bij de chemische oxidatie van cyanide speelt de vorm waarin het cyanide voorkomt ook een grote rol.

Bij oxidatie met ozon liggen de gebruikte ozonconcentraties tussen de 100 en 160 gram ozon per kubieke meter O2/O3-menggas. Het ozonverbruik ligt voor katalytische oxidatie met ozon op circa 2 kg O3 per kilogram (gechloreerde) koolwaterstof; voor Ozon/UV is dat circa 2 tot 10 kilogram ozon per kilogram verontreiniging.

De benodigde hoeveelheid ozon is afhankelijk van de concentratie verontreiniging, het chemisch zuurstof verbruik (CZV) en het te halen zuiveringsrendement. Bij CZV-gehaltes in de orde van grootte van tientallen milligrammen per liter zal het ozonverbruik sterk toenemen. Bij gebruik van zuivere zuurstof is 8 tot 10 kWh nodig voor de produktie van een kilogram ozon. Wordt ozon geproduceerd met behulp van lucht dan is het energieverbruik ongeveer twee maal zo hoog. De energie die gebruikt wordt bij UV-belichting bedraagt ongeveer 0,25 kWh per m3, ook dit is echter afhankelijk van het CZV.

Bedrijfszekerheid

De chemische oxidatietechnieken voor waterzuivering staan bekend om hun grote bedrijfszekerheid. Bij gebruik van UV vormt het vervangen van de lampen een vaak wederkerende handeling, die tot onderbreking van het zuiveringsproces leidt.