Baggeren en transporteren, toepassingsvoorwaarden, horizontale en verticale opleveringstoleranties

De nauwkeurigheid van een werk is bij baggeren gedefinieerd in horizontale en verticale toleranties waarbinnen met het gekozen werktuig de baggerdiepte en baggerbreedte moet worden gerealiseerd (maaknauwkeurigheid). Een weloverwogen keuze van toleranties versus de inspanningen die nodig zijn om deze toleranties waar te maken, kan tot een kostenbesparing van het baggerwerk leiden. Om economische redenen kan het bijvoorbeeld de moeite waard zijn om met een ruimere marge te baggeren (overdimensionering) in plaats van met een grote nauwkeurigheid naar een minimaal grondverzet te streven.

De tolerantie is de marge waarbinnen het werk moet worden opgeleverd. Bij verticale tolerantie ligt de gebaggerde bodem binnen zekere marges rond een vastgestelde gemiddelde waarde. Ervan uitgaande dat afwijkingen zowel positief als negatief zijn, en bovendien normaal verdeeld zijn rond het gemiddelde bodemniveau, wordt de nauwkeurigheid uitgedrukt als een bandbreedte ten opzichte van dit gemiddelde door middel van de standaardafwijking (2σ). Dit wil zeggen dat 95% van de metingen binnen de aangegeven nauwkeurigheid valt.

De verticale toleranties worden binnen het handboek ingedeeld in de volgende categorieën:

De horizontale tolerantie is afhankelijk van de positienauwkeurigheid van het baggerwerktuig (veerkarakteristiek van het ankersysteem, baggerdiepte, eigenschappen van de grond, beschikbaar plaatsbepalingssysteem, menselijke factor etc.). Voor het baggeren van taluds moet daar de afwijking worden bijgeteld als gevolg van de verticale tolerantie. Bijvoorbeeld een talud van 1:3 met een verticale tolerantie van 0,1 m heeft een horizontale tolerantie van 0,3 m. Om deze reden zijn de haalbare horizontale toleranties beduidend ruimer dan de verticale toleranties.

De eisen die gesteld worden aan de maaknauwkeurigheid van een werk moeten in relatie staan tot de meetnauwkeurigheid van de beschikbare controleapparatuur. Het heeft geen zin om eisen te formuleren die niet kunnen worden gemeten.