Richtlijn herstel en beheer (water)bodemkwaliteit

Afvalstoffase kunststoffen

Omschrijving en euralcode

Definitie

Kunststoffen kunnen vrij komen bij:

  • Oeverwerkzaamheden (geotextiel, perkoenpaal, slijtstroken).
  • Plaatsen en sloop van geleidebakens.
  • Wegwerkzaamheden (o.a. folies en bermplanken).
  • Bouw en/of sloop van inrichtingen.
  • Plaatsen en slopen van geluidschermen.
  • Verwijderen van kunststofleidingen (PVC e.a.) in wegen en in gebouwen.
  • Aanbrengen en verwijderen van wegmarkeringen.
  • Onderhoud/vernieuwing van funderingsmateriaal

Zeer Zorgwekkende stoffen

Afhankelijk van het type kunststof kunnen er verschillende ZZS boven de maximumgrenswaarde in kunststoffen voorkomen. Het gaat hierbij voornamelijk om verschillende soorten brandvertragers, weekmakers en lood- en cadmium verbindingen uit PVC. Dit is voornamelijk van invloed op de verwerking ervan: kan de kunststof worden gerecycled of moet deze worden vernietigd?

Euralcode

Kunststoffen hebben de volgende Euralcodes:

Hoofdstuk

17 BOUW- EN SLOOPAFVAL (INCLUSIEF AFGEGRAVEN GROND VAN VERONTREINIGDE LOCATIES)

Subhoofdstuk

02 hout, glas en kunststof

Specifieke code

17.02.03: kunststof

17.02.04*: glas, kunststof en hout welke gevaarlijke stoffen bevatten of daarmee verontreinigd zijn

Afvalbeleid

Elke stof, preparaat of voorwerp waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen is een afvalstof (art 1.1 lid 1 Wm). Voor afvalstoffen gelden specifieke regels en is er een afvalstoffenbeleid dat staat beschreven in het Landelijk afvalbeheerplan (LAP). Voor een veel afvalstoffen is in het LAP een sectorplan opgenomen. Voor die afvalstoffen staat in de sectorplannen uitgebreide informatie over het specifieke beleid voor die afvalstoffen. Tot dat specifieke beleid behoort onder andere de minimumstandaard. Deze minimumstandaard geeft het niveau in de afvalhiërarchie waaraan de verwerking minimaal moet voldoen. In het beleidskader van het LAP staat hoe we in het algemeen met afvalstoffen in Nederland om gaan. Dit kader geeft het beleid over afvalbeheer, vergunningverlening en toezicht, acceptatie, verwerking, inzameling en gescheiden houden van afvalstoffen. In het beleidsblad [Landelijk afvalbeheerplan] staat meer informatie over de inhoud en doel van het LAP.

De minimumstandaard voor de verwerking van kunststoffen staat in sectorplan 11, externe linkKunststof van het LAP 3. Kunststof komt in meerder sectorplannen voor. Kunststof geïsoleerde kabels wordt behandeld in sectorplan 14; externe linkpapier- of kunststofgeisoleerde kabels en restanten ervan, sectorplan 41; externe linkVerpakkingen algemeen, sectorplan 42; externe linkverpakkingen met verg, lijm, kit of hars en sectorplan 43; externe linkVerpakkingen met overige gevaarlijke stoffen. Geexpandeerd polystyreen (EPS) verpakkingsmateriaal wordt behandelt in externe linksectorplan 85 en kunststof in elektronische apparaten in externe linksectorplan 71.

Opslag en transport

Geen speciale maatregelen.

Verwerking

Gemengd kunststof afval moet eerst gesorteerd worden, opdat thermoplasten, thermoharders en elastomeren gescheiden van elkaar verwerkt kunnen worden. Al het kunststofafval dient gerecycled te worden, tenzij dit door bijvoorbeeld verontreiniging niet mogelijk is. Dan geldt verbranden met als doel hoofdgebruik als brandstof als minimumstandaard.

  • Thermoplastische kunststoffen kunnen mechanisch gerecycled worden door de kunststof te laten smelten. De kwaliteit hangt af van de zuiverheid van de stroom;
  • Er zijn tegenwoordig verwerkers die vezelversterkte kunststoffen kunnen recyclen;
  • Depolymerisatie via chemische processen (thermische depolymerisatie, torrefactie, hydroyse, solvolyse, pyrolyse en vergassing). Deze technieken leveren zeer zuivere stromen kunststof op;
  • PET/Nylon-achtige kunststoffen zijn veel waard en kunnen door diverse verwerkers gerecycled worden;
  • EPS bevatte vroeger broomhoudende stoffen als brandvertrager. Er zijn speciale verwerkers die door middel van depolymerisatie de broomhoudende brandvertragers verwijderen en vernietigen en het EPS recyclen.
  • Het chemisch kraken van kunststoffen , ook wel pyrolyse genoemd, is een proces waarbij kunststoffen gekraakt worden tot bruikbare grondstoffen, waaronder olie of gas;
  • vergassen/syngas van kunststoffen, het gas kan als bron in de chemische industrie worden ingezet. Waste-to-chemicals is een project waarin deze techniek gebruikt wordt;
  • oplossen, door kunststoffen met oplosmiddelen te bewerken kunnen composieten uit elkaar gehaald worden; Verbranden in een afvalverbrandingsinstallatie als recycling niet mogelijk is;
  • Voor kunststofafval en het brandbare deel van bouw- en sloopafval geldt een stortverbod.

Zie [Stroomschema verwerking van kunststoffen].

Inzameling

  • Verpakkingsfolie in de bouw en landbouwfolies. Vrijwel iedere afvalinzamelaar zamelt deze folie in. Het is de bedoeling dat bedrijven hun folie in zakken gescheiden houden. Volle zakken worden ingenomen en verwerkt.
  • Gespecialiseerde inzamelaars bieden vaak kunststofzakken en bijbehorende zakhouders aan voor de inzameling van het EPS. Het formaat van de zakken is afhankelijk van de hoeveelheid EPS die vrijkomt. Bij sommige inzamelaars is het mogelijk om EPS-delen gestapeld aan te leveren. De stapel kan dan bij elkaar gehouden worden met PE-band of op een pallet met rekfolie. Het gaat dan vaak om grote hoeveelheden EPS. Bij nog grotere hoeveelheden EPS kan worden gewerkt met een EPS pers/briketteermachine
  • Voor kunststof gevelelementen is een inzamel- en verwijderingsstructuur operationeel. In het verleden bestond hiervoor een vorm van verplichte verwijderingsbijdrage, maar op dit moment is het systeem gebaseerd op vrijwillige deelname. VKG is de organisatie die hiervoor verantwoordelijk is;
  • Voor kunststof buizen is onder de naam Buizen Inzamel Systeem (BIS) sinds 1991 een inzamel- en verwijderingstructuur operationeel, uitgevoerd door de Bureauleiding (voorheen FKS, Vereniging van Fabrikanten van Kunststofleidingsystemen). Zowel buizen van pvc, pp als pe worden ingezameld en gerecycled.